در مقاله ای منتشر شده از دانشگاه فنی درسدن به نام ساخت قطعات درشت پیکر بتنی- کانسپت CONprint3D برای پرینت سه بعدی بتن یکپارچه در محل به مبحث فرایندهای تولید افزودنی و پتانسیل آن ها در معماری و طراحی امروزی می پردازد. محققان در بررسی چگونگی تاثیرات پرینت سه بعدی و فرایندهای پس از ساخت بر صنعت ساخت موارد زیر را مورد توجه قرار می دهند:
- مهندسی مکانیک
- تکنولوژی بتن
- مدیریت اطلاعات
- مدیریت ساخت
همزمان با پیشرفت ها دانشگاه فنی درسدن بر تکنولوژی پرینت سه بعدی بتن یکپارچه CONprint3D تکیه کرده است. امکاناتی که این تکنولوژی در اختیار قرار می دهد عبارتند از:
- تولید ساختارهای تمام بتنی
- فرمولاسیون پایدار بتن با ذراتی با حداکثر ابعاد ۱۶ میلی متر
- استفاده در محل ساخت
پیامد این تکنولوژی کاهش ۲۵ درصدی انرژی و افزایش سرعت ساخت تا ۶ برابر در مقایسه با روش های سنتی است.
محققان دانشگاه فنی درسدن از سال ۲۰۱۴ به دنبال راه هایی برای بهتر کردن فرایند ساخت بودند. به دلیل افزایش میزان تقاضا برای ساخت احجام بتنی در محل ظهور CONprint3D بسیار نویدبخش بوده است زیرا بر اساس خواست بازار ساخت سازه های بزرگ و توپر بتنی را بسیار آسان کرده است.
تعیین مسیر با در نظر گرفتن خط سیر، موانع، سرعت، نقاط شتاب و موارد دیگر انجام می شود. برای حل مشکل تعیین مسیر، نقشه هایی از نقاط شتاب و ترمز تهیه می شود و تعیین مسیر با در نظر گرفتن عوامل فضا و زمان صورت می گیرد که عبور هد پرینتر را بر حسب نقاط گره در واحد زمان تامین می کند.
این گروه از محققان توانسته اند یک استراتژی انطباق پذیر جدید پرینت سه بعدی برای توسعه یک فرایند زنجیره ای خلق کنند؛ هرچند که هنوز دیتا ها و پردازش های لازم اجرایی نشده اند.
فرایند تولید افزودنی مخصوصا با توجه به تنوع متریال ها به تازگی به ستونی از صنعت تبدیل شده است. این تکنولوژی صنعتی رو به رشد است و اکنون در مقیاس بزرگ و حتی برای ساخت و ساز در فضا نیز استفاده می شود.
