به یک تیم تحقیقاتی بینا رشته‌ای از دانشگاه Idaho، مبلغ 4 میلیون دلار به جهت توسعه فناوری تبدیل زباله‌های چوب آیداهو به مصالح ساختمانی پایدارتر اهدا شده است. در نهایت، هدف استفاده از متریال به دست آمده در حوزه ی ساخت و ساز پرینت سه بعدی است. بودجه ی این تیم تا سال 2025 تامین خواهد شد و در کنار توسعه و آزمایش فرآیند AM، به طراحی یک پرینتر سه بعدی که می تواند در بخش ساخت و ساز استفاده شود نیز پرداخته خواهد شد.
بودجه برای این پروژه توسط National Science Foundation’s (NSF) EPSCoR تامین شده است و دال بر نقش پیشرو U of I در پروژه های ساختمانی پایدار است. این مسئله برای ما بسیار جال توجه بود؛ زیرا در عین اینکه ساخت و ساز پرینت سه بعدی در سال های اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده است، به ویژه به دلیل پتانسیل آن به عنوان یک روش ساختمان سازی پایدارتر، اکثر پروژه ها مبتنی بر اکستروژن بتن هستند که خود جای بحث دارد زیرا در حالی که پرینت سه بعدی یک تکنولوژی کلیدی برای کاهش اتلاف متریال است، خود بتن در واقع متریال چندان پایداری نیست. در واقع، با وجود اینکه تلاش‌های بسیاری در جهت کاهش ردپای کربن آن در یک دهه ی گذشته انجام شده است، در سال 2018، طبق گزارش Chatham House، منشاء حدود 8 درصد از دی اکسید کربن منتشر شده در جهان شناخته شد.
نگاره 2) پروژه ی توسعه ی تکنولوژی ساخت و ساز پرینت سه بعدی دانشگاه Idaho
به عنوان بخشی از این پروژه، این تیم در حال کار بر روی یک فناوری جدید پرینت سه بعدی پیشرفته است که به نظر می رسد از بسیاری جهات شبیه به بایندر جت باشد. در این فرآیند از یک اتصال دهنده استفاده می شود، البته به جای پودر سنتی، با الیاف چوبی ترکیب می شوند که پسماندهای بازار چوب هستند. این بدان معنی است که این پروژه نه تنها از نظر متریال مصرفی، بلکه از نظر روش نیز از سایر پروژه ها متمایز است. امروزه اکثر روش های ساخت پرینت سه بعدی از فناوری های اکستروژن استفاده می کنند.
انتظار می رود پروژه چند ساله تکنولوژی پرینت سه بعدی تأثیر مثبتی بر صنعت ساخت و ساز در حال رشد Idaho بگذارد زیرا به مسئله ی زباله های این منطقه هم رسیدگی می کند. به گفته اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، 60 درصد زباله های جهانی تنها حاصل این صنعت هستند، به این معنی که یافتن روش های واقعاً پایدار برای ساخت و ساز می تواند تأثیر قابل توجهی بر تغییرات آب و هوا داشته باشد. یا همانطور که دستیار پروفسور Michael Maughan، رهبر پروژه، نتیجه گرفت: “ما در حال توسعه یک متریال ترکیبی جدید، با استفاده از منابع کاملاً زیستی در مقیاس واقعاً بزرگ هستیم. با این فناوری می توان خانه ها و ساختمان های تجاری را کاملاً متفاوت ساخت. می‌توانیم تغییرات آب و هوایی ناشی از این صنعت را در گذشته رها کنیم، تأثیرات محیطی خود را کاهش دهیم و از منابع طبیعی که داریم استفاده بهتری کنیم.”
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به بیانیه ی مطبوعاتی دانشگاه Idaho در این لینک مراجعه کنید.