نکته مهمی که در این مرحله از تاریخ AM باید به خاطر داشت این است که برای هر صنعتی که در حال حاضر از این فناوری استفاده می‌کند، یک جدول زمانی منحصر به فرد پیشرفت وجود دارد. به عنوان مثال، قطعات خودرو در جدول زمانی کاملاً متفاوتی نسبت به قطعات تولید شده برای صنعت نفت و گاز قرار دارند، که هر دو در جدول زمانی متفاوتی در مقایسه با مواد غذایی پرینت سه بعدی و غیره قرار دارند. از این نظر، جدول زمانی «انقلاب صنعتی 4.0» کمی شبیه یک نسخه شتاب‌یافته تر از جدول زمانی انقلاب صنعتی اصلی است: به زبانی دیگر، دهه 2020 مانند قرن نوزدهم در یک دهه خواهد بود.
از سوی دیگر، اگر یک صنعت با بیشترین دوام در سطح جهانی وجود داشته باشد، احتمالاً آن صنعت هوافضا است. با توجه به ماهیت و نقش تولید هواپیماهای معمولی نسبت به سایر انواع صنایع سنگین، تعجب آور هم نیست. نمونه ای از این وضعیت، اعلامیه ای است که به تازگی توسط سازنده فرانسوی اجزای هوانوردی JPB Système در مورد نتایج آزمایشی اخیر برای استفاده از AM فلزی، به طور خاص، جت بایندر فلزی (MBJ) منتشر شده است.
JPB که در سال 1993 تأسیس شد، یک تولید کننده تخصصی هوافضا با تمرکز بر چیزی است که آن را Lockwireless Anti-Rotational Devices می نامد، یعنی عناصر خود قفل برای اتصالاتی که اغلب باز و بسته می شوند. این دستگاه‌ها برای جایگزینی سیم‌ها، پین‌ها و واشرهایی که معمولاً اتصالات را می‌بندند، در نظر گرفته شده اند و قرار است دوام بیشتری داشته باشند. JPB به غول‌های فعال در صنعت هوافضا مانند Safran، Pratt & Whitney، GE و Rolls-Royce محصولاتی عرضه کرده است که همگی در حال حاضر با اشکال مختلف خدمات پرینت سه بعدی فلزی کار می‌کنند.
این شرکت فرانسوی مشخص نکرده است که از چه فرمی از MBJ استفاده خواهد کرد- خواه متال جت HP، دسکتاپ متال/ جت بایندر ExOne، دیجیتال متال یا MBJ خود جنرال الکتریک که در حال حاضر در حال توسعه است. همچنین اطلاعاتی در رابطه با قطعات تحت آزمایش نیز در دست نیست، بنابراین می تواند به هر یک از اتصالات، اتصال دهنده ها و شاخه های آن مربوط باشد.
یکی از نکات برجسته در بیانیه مطبوعاتی این شرکت کاهش 80 درصدی زمان تحویل برای برخی قطعات و همچنین کاهش وزن تا 30 درصد است. این اهداف خاص و همچنین تقریباً آن اعداد هدف تقریباً با آنچه صنعت به عنوان یک کل هدف آن را هدف قرار داده است، مطابقت دارد، که نشان دهنده سازگاری بسیار بیشتر از نظر کاربرد نسبت به صنعت خودروسازی است که استفاده از AM را برای آزمایش می‌کند. تنوع بسیار گسترده تری از اهداف
در بیانیه مطبوعاتی JPB، مدیر مهندسی و نوآوری این شرکت، Jocelyn Vecchio، گفت: «بر خلاف روش معمول تولید قطعات از طریق ریخته‌گری، با استفاده از روش تولیدMBJ، ما می‌توانیم همان قطعات را در بازه ی زمانی کمتر تولید کنیم. انعطاف‌پذیری این فناوری همچنین به این معنی است که تولید 100 قطعه متفاوت بیشتر از 100 قطعه یکسان طول نمی‌کشد. بنیامین Sangouard، مهندس تحقیقات این شرکت، افزود: “هواپیمای سبک تر به معنای سوخت کمتر است، که مساوی است با هزینه کمتر و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، که از منظر پایداری بسیار مهم است.”
JPB همچنین موفقیت خود را در ساده سازی تعداد قطعات برای تولید با ترکیب سه جزء در یک جزء گزارش می دهد، که باز هم پتانسیل قابل توجهی برای کاهش زمان و وزن قطعات تولید دارد. این یکی از اصلی ترین دلایل برای استفاده از AM در ساخت هواپیما است.
همه اینها بیانگر این است که، به دلیل نیاز به کاهش به جای نوآوری بیشتر در مقایسه با سایر صنایع، هوانوردی بار دیگر به پیشتازی خود در مقایسه با سایر صنایع سنگین در جهان ادامه خواهد داد.