ناسا در سال 2016 مسابقه ای را با چالش”ساخت بافت ضخیم و عروقی ارگانیک انسانی در یک محیط آزمایشگاهی برای پیشبرد تحقیقات و بهره مندی از آن در ماموریت های طولانی مدت و روی زمین” آغاز کرد. پنج سال بعد، ناسا اعلام کرد که دو تیم برنده جایزه های اول و دوم چالش ساخت بافت عروقی NASA شده اند و هر دو تیم را دانشمندان WFIRM از کارولینای شمالی تشکیل داده اند.
زنده نگه داشتن یک سانتی متر مکعب از بافت زنده به مدت 30 روز در یک محیط آزمایشگاهی اصلا سفارش کمی نیست. بازسازی چیزی به پیچیدگی پرفیوژن، فرآیندی که در آن مواد مغذی و اکسیژن به اندام ها منتقل می شود در حالی که پسماندهای متابولیکی را نیز از بین می برد؛ بسیار دشوار است؛ زیرا این روند به طور طبیعی در رگ های خونی بسیار کوچک و منشعب شده رخ می دهد. هر دو تیم برنده برای ساخت کانالهای ظریف لازم برای بازسازی پرفیوژن به پرینت سه بعدی روی آوردند، گرچه از متریال های مختلف ژل مانند برای ایجاد داربست های کبدی خود استفاده کردند. “ارزش یک بافت مصنوعی بستگی به شباهت و نزدیکی اش به آنچه در بدن اتفاق می افتد دارد. دقت بسیار زیادی لازم است زیرا که هر ارگان با دیگری متفاوت است و این کار را بسیار دقیق و پیچیده می کند. تحقیقات حاصل از این چالش ناسا، معیار و اساسی برای پیشرفت های بعدی است.” Lynn Harper، مدیر چالش در مرکز تحقیقات Ames ناسا
چگونه در مسابقات ناسا پیروز شویم: از پرینت سه بعدی استفاده کنید.
تیمی که مقام اول را کسب کرد Winston نام دارد و به جهت اول بودن در به پایان رساندن چالش، 300000 دلار و دعوت نامه برای ادامه تحقیقات خود در آزمایشگاه ملی ایستگاه فضایی بین المللی ایالات متحده، جایی که قرار گرفتن در معرض تابش و ریز جاذبه، داده های بسیاری را در اختیار افراد قرار می دهد، دریافت می کنند. تیم دوم، WFIRM نام دارد و 100000 دلار با ارزش را به خانه خواهد برد. دو تیم دیگر همچنان در تلاش برای کسب مقام سوم هستند.
نگاره 1) چالش تیم WINSTON، برنده ی اول ساخت بافت عروقی NASA، با استفاده از یک محفظه، بافت را نگه داری می کند و پروسه ی پرفیوژن را آزمایش می کند.
این دانشمندان پیشرو رمزگشایی یک تکنولوژی بی نهایت مفید چه در زمین و چه در فضا هستند. مطمئناً فضانوردان و کاوشگران فضایی برای جایگزینی اندام های بیمار و تسریع زمان بهبودی سوختگی ها و سایش ها به بایوپرینتر ها احتیاج پیدا خواهند کرد، اما ما سرنشینان زمین نیز می توانیم از مدل های مصنوعی دقیق تری برای آزمایش روش های دارویی بهره مند شویم. بنابراین جای تعجب نیست که Reuter بسیار خوش بین باشد؛ “ناسا به روش های مختلف و گاه غیر منتظره برای کشورمان ارزش آفرینی می کند. اینکه چندین تیم موفق به ساخت یک بافت سه بعدی پیچیده متشکل از چندین سلول انسانی، که قادر به زنده ماندن به مدت یک ماه در محیط آزمایشگاهی است، شده اند؛ حیرت انگیز و یک قدم امیدوار کننده برای مطالعات مهندسی بافت در آینده است. ”