آنتن ها باید رسانای الکتریکی باشند؛ از این رو یا باید از متریال رسانا تولید شوند یا از عایق روکش شده با یک رسانا. قطعات رادار رسانای پلاستیکی AM نیروی دریایی آمریکا نشان می دهد آن ها به دنبال مورد دوم هستند و از پرینت سه بعدی کم هزینه و ترکیب آن با آبکاری برای تولید آنتن ها در تکنولوژی رادار استفاده کرده اند.
هزینه
آنتن و سایر قطعات رادارها به طور سنتی از آلومینیوم تولید می شوند که ضمن پر هزینه بودن ممکن است ماه ها به طول بی انجامد.
“پرینت سه بعدی امکان تولید سریع پروتوتایپ ها و اصلاحات متعدد دیزاین را با هزینه ی حداقلی فراهم می کند.” Anna Stumme، مهندس برق NRL
“همچنین وزن کم قطعات پرینت شده، برعکس قطعات سنگین فلزی، دست ما را در بهره بری از تکنولوژی باز می گذارد.”
نایلون
محققین از نایلون برای پرینت این سازه های جایگزین استفاده می کنند و سپس آن ها را با مواد رسانا روکش می کنند.
در شیوه ی سنتی نایلون برای آبکاری گزینه ی مناسبی نیست. این مسئله به دلیل رسانای کم آن نیست بلکه بیشتر مربوط به ترکیب شیمیایی خود متریال پلی آمید است.
از این رو می توایم حدس بزنیم که محققین مرحله ی دیگری را هم طی می کنند (همچون اصلاح سطح ماده) تا به محصول نهایی دست پیدا کنند.
در جلسه ی مطبوعاتی این پروژه جزئیات زیادی در رابطه با مرحله ی آبکاری بیان نشد؛ گرچه گزینه هایی برای اولین لایه ی آبکاری پلیمر وجود دارد مثل نیکل و مس.
پس از اتمام مرحله ی تولید این آنتن ها به مرحله ی ارزیابی می روند تا تأثیر پرینت بر الگوهای رادیویی تولید شده اطراف آنتن در یک محفظه ی بدون بازتاب بررسی شود(تصویر زیر).
نگاره 1) قطعات رادار رسانای پلاستیکی AM نیروی دریایی آمریکا
این تحقیقات لزوما حول تولید آنتن های پرینت سه بعدی نیست و بیشتر جهت سرعت دهی به پروسه ی طراحی از پرینت سه بعدی در آن استفاده می شود.